Es isch emou es Zwärgevouk gsi
Ihres Land het ke Goud gä – dr Bode ke Schätz.
Doch si si flott gsi und flissig und offe für Gschäfft.
Hey Spicher agleit vouer Münze vo Frömde
Kriegsfürschte ou, doch aues fründlechi Mönsche
Doch plötzlech hets grumplet – ider Färni isch Chrieg
d Zwärge hei murmlet und ghofft daser schnäu vrbizieht
Erschti Boote si itroffe, dunkli Wäse vo dört
zersch im Boot när wiit gloffe zum d Wunderwäut cho zerstöre
Die meischte vo dene Wäse si beläse und schön
doch ide Ouge vo vilne Zwärge gfährlech und tödlech gsi
Mi het die Wäse ipfercht imene Heim am Rand
vo däm einscht so heimelige Heimatland
Wiu Zwärgevouk het g jammeret «das chas doch nid si!»
und het sech verzwiflet igloh uf die schwarzi Magie
Mi het appelliert a Magier vom Herrebärg
wo sis Richtum het aghüft mit Raffgier – das weiss jede Zwärg
Är isch verwundet gsi vom Kampf aber d Wunde si verheilt
ou wene d Zwärge vor Johre ine dunkle Schlund hei inegheit
Dr bös Zouberer isch zrüggcho mit sire Schaar vo Giftzwärge
wo gschickt hei gwüsst umene Zwärgebundesratsitz z wärbe
Sibe Zwärge wo Gschick länke indäm si e Konsens finge
heisi wöue zum Kapituliere dür ihre nonsens zwinge
Für Johre bekämpft vomene tapfere Schlumpf
witteret dr Magier e chance und das isch si Trumpf
Dr Schlumpf isch zrüggträtte – dr Sitz wider frei
Dr Zouberer het zünglet: «i chume jetz wider hei!»
«Aber nid höchspärsönlech, i ha ou chly glehrt, Chinder»
Das ischs Zytauter vo de Zouberlehrlinge.
Dr Chrieg isch nöcher grückt – d Giftzwärge hei Gift gsprützt
Aues betüre, dass Konflikte müesse gschlichtet wärde het nid gnützt.
D Angscht het sech verbreitet, es ganzes Land isch beleidigt,
die sibe Bundeszwärge hei müesse Kämpfe, dass ne nid das ganze entgleitet
Dr Nährbode isch guet gsi – d Zouberlehrlinge heis wiit bracht.
Ihri Chance isch dr Chlygeischt, ihres Ziu isch Zwiitracht.
Doch wos dunku isch worde hets eim dünkt ader Gränze,
doch ou im Landesinnere schimmeret es Lüchte und Glänze.
I de Grosstadtwäuder hinger Schlinge und Pflanze
vernimmt me plötzlech es crescendo us Singe und Tanze.
Mi luscht Gedicht uf de Strosse und dr Muusig ide Böim
und plötzlech gseht mes – im Zwärgeland schlummere tuusigi vo Öufe
Ihre Atrib isch s Härz, ihre Wunsch isches zwachse
über Gränze hinwäg – verbunge aus Ganzes.
Und ou wenn Giftzwärge über gueti Fee hüt nume no Lache
hätte die doch e unghüri Chraft – si müesste nume verwache.
